Nienichmehr Wattestockjes | selbst versucht

Allerlest seten wi tosamen un schnackden över een Book, wo een junge Journalistin dr’över schrifft, wat nödig  is, dat een düürsaam leven kann, dat een de Ümwelt so minn as’t man eben geiht, schaden deit. Un daarbi stööt ik up een Stee in dit Book, de is överschreven mit „Nienichmehr Wattestockjes“! Dat is’t denn woll! Dat redd us Klima, dat redd us Planten un Derter un de Tokunft van us Kinner. Aver den fang ik an to läsen un dat geiht ganz un gaar nich üm Wattestockjes. Dat geiht üm de Fraag, wat köönt wi, jedeneen Tohuus, up Arbeid, up de Straat daarto bidrägen, dat dat een beten beter geiht mit de Ümwelt.

Aver de Wattestockjes sünd uk een Wiespahl up dat Probleem. Wat is dat eegens, een Wattestockje? Nu eerst eenmaal een lüttje Stock ut ….??? Ne, nich mehr ut Holt, dat weer eenmaal. Vandaag sünd se meist al ut Plastik. Un de Knubbel bovenup an’n Enn? Hest du Glück, denn is he ut Boomwull, denn kannst em achterna in’n Kompost smieten. Aver in de Twüschentied is dat uk vorbi, meistieds höört uk de Knubbel in’n geeln Sack. Oder noch leper in de swarte Tunn.

Wo’t uk is, dat is verkehrt mit de Wattestockjes. Aver dat Nadenken över de Wattestockjes hett mi an’t Simeleleern un Sinneern brocht: An welke Steed kannst du in Tokunft een beter Schuul för us Ümwelt doon? Un daarbi is mi nu disse Idee kamen:

Dicht bi, so ümbito veer Kilometer van us Huss weg gifft dat een Mölktankstee. Gifft jo uk in Noorddüütschland in de Twüschentied een ganz Köppel van. Slaa ik mit een Zirkel een Kring van daartig Kilometer, denn raak ik fief oder sess Mölktanksteen. Disse Buuern hebbt sik organiseert un hebbt uk een Internetsied torechtmaakt. Daar kann een nakieken, wo’t in sien Naberschupp een Mölktankstee gifft.

Nu, ik hebb dat good. Ik sett mi up’t Rad un na’n lüttje Tuur an’n Diek langs bün ik bi mien Tankstee. Daar kann ik veeruntwintig Stunnen rund üm de Uur Mölk köpen. Frisch Mölk, de an sülvigen Dag mölkt wurrn is, de up goode veer Graad rünnerköölt ward un so kann ik denn an de Tankstee mi de Mölk in een Buddel tappen. Een Liter vör een EURO. Dat is een fairen Pries vör een goodet Produkt. Van de Molkeree kriggt he totied man bloots goode dartig CENT.

Un wat bringt mi dat? – Nu bannig wat! Maakt wi maal disse Reken up:

• Wi bruukt de Week dree Liter Mölk.
• Ik spaar jedeneen Week dree Mölktuten, Mölktuten, de jo in de swarte Tunn höört, ik aver jümmer as „intelligenten Fehlwurf“ in geeln Sack smeten hebb.
• Ik föhr jedeneen Week tominnst fiefuntwintig Kilometer mit Rad alleen för de Mölk. Bi foftig Weken in’t Jahr sünd dat dusendtweehunnertfoftig Kilometer mit Rad, alleen för mien Mölk.
• Ik doo so wat för mien Gesundheit un för mien Fitness.
• Mien Rad seggt mi, ik spaar pro 5,6 Kilometer een Kilogramm Kohlendioxid, wieldat ik nich mit Auto föhr. Dat sünd up’t Jahr verdeelt goode tweehunnert Kilogramm inspaart Kohlendioxid alleen för mien Mölk.
• Un ik hebb een luurlüttjen Bidrag brocht för een fair Inkamen för dissen Buer.

Dat is al nich veel, kiek ik mi an, wat wi altosamen mit us Inköperee un dat Jachtern na billig Eten un Drinken in de Luft puust. Aver wenn mi bloots hunnert anner Minschen dat namaakt un sik uk een Mölktankstee söökt un mit Rad hen- un herföhrt, denn kummt een Bült tosamen, de sik denn al sehen laten kann.

In us Naberdörp wohnt so ümbito dusendfiefhunnert Minschen. Ik weet dat nich, aver ik glööv nich, dat mehr as foftig uk ehr Mölk bi disse Mölktankstee kööpt. Ji maarkt, daar is noch Luft na baven.

Maakt wi us up’n Padd, us Kinner un Enkelkinner sünd us villicht eenmaal dankbaar!

MerkenMerken

MerkenMerken

MerkenMerken

Autor: Seefelder Mühle

Die Seefelder Mühle ist ein soziokulturelles Zentrum auf dem Land. Zwischen Weser und Jadebusen macht die Mühle das leben bunt! Mit Kulturveranstaltungen und Projekten, die immer dazu einladen sich einzubringen. Zeige alle Beiträge von Seefelder Mühle